Dziękować będą za 140 letnią obecność

Służebniczki dębickie są jedną z czterech gałęzi Sióstr Służebniczek NMP (obok służebniczek wielkopolskich, śląskich i starowiejskich). Służebniczki swoje początki wzięły na ziemi wielkopolskiej 3 V 1850 roku. Założycielem zakonu był świecki chrześcijanin Edmund Bojanowski, którego świętość życia i charyzmat służby bliźnim potwierdził aktem beatyfikacji Ojciec Święty Jan Paweł II 13 VI1999 w Warszawie.

Edmund przejeżdżając pewnego dnia przez małą miejscowość na południu Polski – Dębicę, widząc z okna pociągu wieżę kościoła – westchnął głęboko w duszy, wyrażając swoje pragnienie, aby i tu dotarły kiedyś służebniczki.

To literackie wyobrażenie Amelii Szafrańskiej, stało się rzeczywistością 2 VIII 1882, gdy na prośbę hrabiostwa Karola i Karoliny Raczyńskich trzy pierwsze służebniczki zawitały do Dębicy. Były to: s. Maria Filipiak, s. Dorota Biendara i s. Teresa Polowczyk. Zamieszkały w małym domku ufundowanym przez dobrodziejów na tzw. Kawęczynie, tuż przy granicy miasteczka, dzisiaj centralnej części miasta przy ul. Krakowskiej 15. Hrabia Raczyński przy domu sióstr ufundował także małą kaplicę, w której była odprawiana Msza Św.

Dębica należała wówczas do małych, ubogich miasteczek galicyjskich o charakterze rolniczym. Ochronka przeznaczona była dla ok. 80 dzieci, zdarzało się, że uczęszczało do niej ponad 100 podopiecznych. W godzinach wieczornych siostry prowadziły dla starszych naukę czytania i pisania oraz szwalnię dla dziewcząt. Posługiwały wśród ubogich i chorych, odwiedzając ich w domach. Przygotowywały też do pierwszej spowiedzi i Komunii św. dzieci, które nie uczęszczały do szkoły.

Ze względu na nieprzychylną politykę zaborców od roku 1891 siostry służebniczki w Dębicy zaistniały jako samodzielna gałąź nowego zgromadzenia Służebniczek Dębickich. Dom zaczął pełnić funkcję domu macierzystego i generalnego, przy którym od 1891 funkcjonował nowicjat. Pierwszą przełożoną generalną została wybrana M. Maria Filipiak (1891-1902). Założyła ona ponad 30 domów filialnych, na tzw. Wschodnich Kresach, co świadczyło o znacznym rozwoju liczebnym Zgromadzenia. W Dębicy wybudowano męską bursę gimnazjalną, w której siostry posługiwały przez wiele lat.  Na prośbę proboszcza dębickiej fary, ks. Eugeniusza Wolskiego, służebniczki podjęły na krótko pracę handlową w sklepiku i w mleczarni. Po śmierci M. Marii Filipiak jej następczynią została M. Dorota Biendara (1902-1938). Zabiegała ona o opracowanie Konstytucji Zgromadzenia Służebniczek Dębickich i zatwierdzenie tegoż Zgromadzenia na prawie papieskim.

źródło: Zgromadzenie Sióstr Służebniczek BDNP

Dziękować będą za 140 letnią obecność (fot.: mapio.net)