Strona głowna » Dębica » Uroczystości pogrzebowe Lazarowicza odbędą się we Wrocławiu

Uroczystości pogrzebowe Lazarowicza odbędą się we Wrocławiu

Uroczystości pogrzebowe Zbigniewa Lazarowicza, zmarłego 29 września 2017 r. odbędą się 5 października na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu. Zbigniew Lazarowicz, pseudonim „Bratek” był żołnierzem Armii Krajowej, uczestnikiem akcji „Burza” i bitwy na Kałużówce, dowódcą Plutonu AK Gumniska, członkiem Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”, synem podpułkownika Adama Lazarowicza „Klamry”.

Zbigniew Lazarowicz urodził się 27 września 1925 roku w Jaśle. Syn Adama i Jadwigi z d. Ojak. Do wybuchu wojny uczęszczał do gimnazjum w Krakowie. Podczas okupacji został zaangażowany w działalność konspiracyjną przez swojego Ojca – Adama Lazarowicza, komendanta Obwodu ZWZ-AK Dębica. Działał pod pseudonimem „Bratek”. Uczestniczył w kompletach tajnego nauczania „Kuźnica”. Egzamin maturalny zdał w 1943 roku w Sędziszowie Małopolskim. Ukończył także konspiracyjny kurs podchorążych w Gumniskach. Objął funkcję dowódcy plutonu Gumniska – Braciejowa. Ochraniał Komendę Obwodu AK Dębica i leśne magazyny broni zrzutowej. Na czele plutonu Gumniska brał udział w akcji „Burza”, w tym m.in. w bitwie z Niemcami na Kałużówce 23-24 sierpnia 1944 roku.

W biogramie opracowanym przez Macieja Małozięcia możemy przeczytać, że od stycznia 1945 z powodu działalności swojego Ojca – Adama Lazarowicza „Klamry”, musiał ukrywać się przed UB. Wykonywał funkcję łącznika między Adamem Lazarowiczem i działaczami konspiracji DSZ-WiN, przebywającymi w różnych regionach Polski (Rzeszów, Wrocław, Zabrze, Kraków, Zakopane).
Został aresztowany przez UB 12 grudnia 1947 roku we Wrocławiu, zaś 5 grudnia został skonfrontowany przed WUBP we Wrocławiu z Adamem Lazarowiczem. Następnie 18 grudnia został przewieziony do MBP w Warszawie. Zwolniony pod koniec grudnia 1947 roku. Powrócił do Wrocławia. Od 1948 roku pracował w przedsiębiorstwach budowlanych.

W 1952 roku zawarł związek małżeński z Haliną z d. Radzikową. Miał czworo dzieci. Syn Romuald, działacz „Solidarności Walczącej” był redaktorem pism podziemnych oraz bliskim współpracownikiem szefa „SW” Kornela Morawieckiego. Zbigniew Lazarowicz w latach 80. zaangażował się w działalność w „Solidarności”. Został internowany w stanie wojennym razem z synem. W 1989 roku współtworzył ogólnopolskie struktury Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Był także członkiem założycielem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej oraz członkiem pierwszego Prezydium Zarządu Głównego ŚZŻAK w Warszawie.

Corocznie uczestniczył w zjazdach koleżeńskich i uroczystościach rocznicowych zainicjowanych przez środowisko Armii Krajowej w Gumniskach oraz na Kałużówce. Opublikował wspomnienia z okresu okupacji pt. „Klamra – mój Ojciec” oraz wiele artykułów publicystycznych i wspomnieniowych. Za działalność wojenną został odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, czterokrotnie Medalem Wojska, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Armii Krajowej oraz wieloma innymi odznaczeniami państwowymi i resortowymi. W 2016 roku, na wniosek ŚZŻAK Środowiska 5. Pułku Strzelców Konnych AK w Dębicy, Rada Miejska w Dębicy przyznała mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Dębicy. Zmarł 29 września 2017 roku, dwa dni po swoich 92. urodzinach. Uroczystości pogrzebowe odbędą się 5 października na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu ogodz.12.30.